Call us now:
Władysław III Laskonogi urodził się między 1161 a 1166 rokiem. Zmarł 3 listopada 1231 roku w Środzie Śląskiej. Był trzecim synem Mieszka III Starego i Eudoksji, księżniczki ruskiej.
Jego przydomek „Laskonogi” pochodzi od długich i chudych nóg. To była jego charakterystyczna cecha. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1168 roku.
Wtedy był małym chłopcem, który świadkował na dokumentach cystersów. W 1177 lub 1179 roku musiał opuścić kraj. Powrócił do Wielkopolski w 1181 roku.
Mimo młodego wieku, nie otrzymał własnej dzielnicy. To zaskoczyło wielu.
Władysław III Laskonogi – życie i pochodzenie
Władysław III Laskonogi, syn Mieszka III Starego i Eudoksji Izjasławówny, urodził się między 1161 a 1166 rokiem. Był ósmym dzieckiem Mieszka III, z dynastii Piastów. Jego matka, Eudoksja, była księżniczką ruską, córką Izjasława II.
W młodości ożenił się z Łucją, córką Jaromara I, księcia rugijskiego. Małżeństwo to miało wzmocnić wpływy Mieszka III na Pomorze Zachodnie. Jednak nie mieli dzieci. Władysław utrzymywał bliskie relacje z rodziną żony, co było ważne dla jego przyszłych rządów.
Władysław III Laskonogi objął tron w Wielkopolsce po śmierci ojca w 1202 roku. Był również królem Krakowa, choć krótko. Wielokrotnie konfliktował się z arcybiskupem gnieźnieńskim Henrykiem Kietliczem. W 1217 roku zawiązał sojusz z Leszkiem Białym.
Młodość Władysława III pod władzą ojca Mieszka III Starego
Władysław III „Laskonogi” Piast urodził się między 1161 a 1167 rokiem. Dorastał w cieniu swojego długowiecznego ojca, Mieszka III Starego. Jako syn Mieszka III, miał okazję obserwować walki o władzę w podzielonej Polsce.
W 1194 roku zmarł jego przyrodni brat Odon. To otworzyło drogę Władysławowi do otrzymania własnego księstwa. Było to położone w południowo-zachodniej Wielkopolsce, nad rzeką Obrą. Formalnie Władysław sprawował tam władzę jako opiekun małoletniego bratanka, Władysława Odonica.
Śmierć rok później kolejnego brata, Bolesława, uczyniła Laskonogiego jedynym następcą ojca. Zaangażował się w zdobycie tronu krakowskiego dla Mieszka III Starego. Chciał umocnić pozycję swojego rodu Piastów.
Młodość Władysława III upłynęła pod czujnym okiem ojca, Mieszka III Starego. Ojciec wywarł silny wpływ na polityczne aspiracje syna. Relacje między ojcem a synem oraz wewnątrzrodzinne konflikty odcisnęły piętno na kierunkach rozwoju państwa.
„Władysław III Laskonogi dążył do umocnienia pozycji Piastów na arenie politycznej, budując sojusze i prowadząc strategiczne działania, które nie zawsze były dobrze przyjmowane przez jego poddanych.”
Obejmowanie władzy przez Władysława Laskonogiego
Po śmierci Mieszka III Starego, księcia wielkopolskiego, w 1202 roku, Władysław Laskonogi objął rządy w Wielkopolsce. Jego pozycja wzrosła, gdy w Małopolsce otrzymał wsparcie od wojewody krakowskiego Mikołaja. Leszek Biały, syn Kazimierza Sprawiedliwego, chciał być królem, ale jego propozycja nie odniosła sukcesu. To dlatego, że opierał się na wojewodzie Goworku, wrogu Mikołaja.
W 1206 roku, po śmierci Mikołaja, przeciwnicy wojewody przejęli władzę w Krakowie. Ale Władysław Laskonogi szybko odzyskał tron, zaproszony przez możnowładców. Panował w Krakowie do 1229 roku, kiedy został pokonany przez Władysława Odonica i Konrada Mazowieckiego.
Władysław Laskonogi miał wiele wyzwań podczas swoich rządów. W 1205 roku zawarł porozumienie z Henrykiem Brodatym, by złagodzić zagrożenie ze strony Danii. W 1208 roku, dzięki mediacji Henryka Brodatego, doszło do pojednania z Władysławem Odoniem. Ale w 1227 roku, spotkanie w Gąsawie zakończyło się tragicznie – Leszek Biały zginął, a Henryk Brodaty został ciężko ranny.
Mimo wielu przeciwności, Władysław Laskonogi przez wiele lat utrzymał się na tronie. Ale w 1229 roku został pokonany przez koalicję Władysława Odonica i Konrada Mazowieckiego. Zmarł tragicznie w 1231 roku, próbując ataku na kobietę w Środzie.
Utrata tronu w Krakowie przez Władysława III Laskonogiego
Władysław III Laskonogi, książę wielkopolski, rządził Krakowem przez cztery lata. Zmarł w 1206 roku. Po śmierci ważnego stronnika, wojewody Mikołaja, Leszek Biały powrócił do stolicy.
Przyczyny powrotu Leszka były dwie. Władysław III zbyt surowo egzekwował prawa książęce. Jego działania na Pomorzu też nie przyniosły dobrych rezultatów. Niektórzy historycy myślą, że stracił on tron już w 1202 roku.
Władysław III Laskonogi był synem Mieszka III Starego i Eudoksji Izjasławówny. Panował jako książę wielkopolski od 1202 do 1229 roku. W latach 1202-1206 i 1228-1231 był też księciem krakowskim.
Jego małżeństwo z Łucją rugijską nie przyniosło dzieci. W 1209 roku stracił Lubusz na rzecz margrabiego Konrada II. Kalisz również odebrano mu, co spowodowało konflikt z arcybiskupem Henrykiem Kietliczem.
Tron krakowski zmieniał właściciela. Leszek Biały panował tam w latach 1194-1198, 1199, 1206-1210 i 1211-1227. Jego śmierć w 1227 roku otworzyła nowy etap walk o schedę po Kazimierzu II Sprawiedliwym.
Władysław III Laskonogi był ważną postacią w ówczesnej Polsce. Jego panowanie w Krakowie było krótkie i pełne konfliktów.
Plany Władysława III odnośnie Pomorza
Władysław III Laskonogi, król wielkopolski, bardzo interesował się Pomorzem. Dwa ważne wydarzenia z jego panowania pokazują to. Pierwsze to spotkanie z królem duńskim Waldemarem II, gdzie próbowano rozwiązać spory.
Drugie to umowa z Henrykiem I Brodatym, księciem śląskim. Władysław Oddał ziemię kaliską i otrzymał Lubusz. To ułatwiło mu działania nad Bałtykiem.
W 1209 roku Laskonogi stracił Lubusz na rzecz Konrada II z Łużyc. Henryk Brodaty zareagował, odzyskując Lubusz w latach 1210-1211.
Konflikty Laskonogiego z arcybiskupem Henrykiem Kietliczem
Władysław III Laskonogi oddał Kalisz innym, co zrobiło wrażenie na jego bratanku Władysławie Odonicu. Młody Odonic chciał mieć to miasto dla siebie. Wielu możnych i arcybiskupa Henryka Kietlicza poparło go, chcąc zmienić sytuację.
Wielkopolska powstańcza nie była dobrze przygotowana. Laskonogi i Odonic musieli uciec na dwór Henryka Brodatego. Henryk Kietlicz w 1206 roku nałożył na Laskonogiego klątwę kościelną. Ale biskup poznański Arnold II poparł syna Mieszka III. Papież Innocenty III również wyklątał Laskonogiego.
„Konflikt pomiędzy Władysławem Laskonogim a arcybiskupem Henrykiem Kietliczem był długi i burzliwy, sięgający aż do roku 1217.”
Laskonogi jednak wygrał. Jego umiejętności polityczne i zdolność do dostosowania się pozwoliły mu przetrwać. Zmarł w 1231 roku, trzymając się tronu w Wielkopolsce.
Władysław III Laskonogi i książę Leszek Biały
W 1210 roku Władysław III Laskonogi wsparł Mieszka Plątonogiego. Mieszek chciał odzyskać swoje prawa. Władysław mógł być najstarszym po Mieszku, więc mógł otrzymać Kraków po jego śmierci.
Henryk Brodaty mógł być starszy od Władysława. To mogło być problem.
W lipcu 1210 roku spotkali się książęta. Byli to Leszek Biały, Henryk Brodaty, Konrad i Władysław Odonic. Spotkanie odbyło się w Borzykowej.
Celem spotkania było ustalenie sukcesji po Mieszku Plątonogim.
Władysław III Laskonogi mógł dostać Kraków. Ale Henryk Brodaty mógł być starszy. To mogło być problem.
Władysław i Leszek Biały mieli wiele wspólnego. Ich drogi polityczne splatały się przez lata.
Zamach w Gąsawie i śmierć Leszka Białego
W 1227 roku, podczas zjazdu w Gąsawie, doszło do tragicznych wydarzeń. Książę Leszek Biały nie był obecny, ale jego konflikty z księciem Władysławem Odoniem były na porządku dziennym. Wczesnym rankiem, w trzecim dniu zjazdu, grupa zbrojnych napadła na uczestników.
Książę Leszek Biały, korzystając z relaksu w łaźni, próbował uciec. Jednak strzała zabójców dosięgła go około dwóch kilometrów od Gąsawy. Większość uważa, że za atakiem stał książę pomorski Świętopełk, współpracujący z Władysławem Odonem. Wydarzenie to miało duże znaczenie, przyczyniając się do samodzielności Pomorza Gdańskiego.
Zbrodnia gąsawska spowodowała zagrożenie dla trójprzymierza Piastów poprzez działania zbrojne Odonica i współpracującego z nim Świętopełka, oraz konflikty o schedę po Leszku Białym, które prowadziły do wojen o Kraków, Wielkopolskę i Małopolskę.
Śmierć Leszka Białego, która miała miejsce 24 listopada 1227 roku, oznaczała koniec okresu względnego spokoju w dzielnicach Polski. Nowa sytuacja polityczna doprowadziła do zacieśnienia sojuszy między poszczególnymi książętami oraz długotrwałych konfliktów o władzę.
Schyłek życia i śmierć Władysława Laskonogiego
Konrad Mazowiecki zajął Małopolskę i uwięził Henryka Brodatego. Potem z Władysławem Odonicem pokonał Władysława Laskonogiego w Wielkopolsce. Laskonogi musiał uciec na Śląsk, gdzie znalazł schronienie u Henryka.
W 1231 roku, Władysław Laskonogi zmarł w Średźle Śląskiej. Kronikarz Alberyk z Trois-Fontaines napisał, że został zabity przez niemiecką kucharkę.
Władysław III Laskonogi nie osiągnął swoich celów. Jego życie kończyło się próbami odzyskania władzy w Wielkopolsce. Zmarł w Środzie Śląskiej, po konflikcie z Konradem Mazowieckim i Władysławem Odonicem. Jego śmierć pozostaje tajemnicą.