2018
Urodziłem się 30 kwietnia 1310 roku w Kowalu. Byłem synem Władysława I Łokietka i Jadwigi Bolesławówny. Koronowany na króla Polski zostałem 25 kwietnia 1333 roku.
Byłem ostatnim monarchą z dynastii Piastów na polskim tronie. Panowanie moje, do 5 listopada 1370 roku, jest znane jako złoty wiek kultury polskiej. Wtedy Polska doświadczała rozkwitu gospodarczego, terytorialnego i politycznego.
Jako władca z dynastii Piastów, dążyłem do umocnienia pozycji Polski. W latach 1349-1351 organizowałem wyprawy przeciwko Litwinom i Tatarom. To doprowadziło do włączenia Rusi halicko-włodzimierskiej do Polski.
W 1364 roku w Krakowie odbył się zjazd. Na nim byli m.in. Karol IV, cesarz i król Czech, Ludwik Węgierski oraz inni władcy. To świadczyło o znaczeniu naszego kraju w Europie.
Podczas moich rządów miała miejsce kodyfikacja prawa polskiego. W około 1350 roku doszło do centralizacji urzędu kanclerskiego i skarbu. Skodyfikowano prawo w postaci statutów, nazwanych imieniem Kazimierza III.
W 1364 roku ufundowałem również Akademię Krakowską. Była to pierwszy polski uniwersytet.
Kazimierz, najmłodszy syn Władysława Łokietka i Jadwigi Bolesławówny, dorastał na Wawelu. Prawdopodobnie pod okiem zaufanych doradców swojego ojca. Jako dziecko zmagał się z ciężką chorobą, co mogło mieć wpływ na jego dalsze życie.
Już w 1315 roku, w wieku zaledwie pięciu lat, Kazimierz został zaręczony z czeską królewną Juttą. To świadczy o wczesnych planach matrymonialno-politycznych jego ojca, Władysława Łokietka. Przyszłość młodego królewicza Kazimierza rysowała się w cieniu nadziei na umocnienie więzi z czeskim sąsiadem.
"Wychowanie królewicza Kazimierza na Wawelu, pod okiem doświadczonych doradców Władysława Łokietka, miało przygotować go do objęcia w przyszłości korony polskiej."
Chociaż plany małżeńskie z Juttą ostatecznie nie doszły do skutku, Jadwiga Bolesławówna, matka Kazimierza, z pewnością przyłożyła wielką wagę do edukacji i wychowania swojego najmłodszego syna. Miałaby nadzieję, że wyrośnie on na godnego następcę tronu.
Kazimierz III Wielki został królem Polski w 1333 roku. Został koronowany w katedrze krakowskiej. Panował przez 37 lat, aż do śmierci w 1370 roku.
Podczas swoich rządów znacząco wzmocnił pozycję Polski. Prowadził skuteczną politykę zagraniczną i wewnętrzną.
Na początku panowania miał do czynienia z napiętymi relacjami z Czechami i Krzyżakami. Były to duże zagrożenie dla Polski. Ale Kazimierz III Wielki zdołał uporządkować te relacje, co umocniło pozycję Polski.
"Kazimierz III Wielki prowadził mądrą politykę zagraniczną, która pozwoliła mu zwiększyć znaczenie Polski na arenie międzynarodowej."
Podczas panowania Kazimierza III Polska przeżywała okres stabilności i rozwoju. Król dbał o bezpieczeństwo kraju i wprowadzał reformy. Te reformy przyczyniły się do wzrostu gospodarczego i urbanizacji.
Kazimierz III Wielki prowadził aktywną politykę zagraniczną. Chciał umocnić pozycję Polski w regionie. Jego kluczowym osiągnięciem była w latach 1340-1349.
Dzięki temu Polska poszerzyła swoje terytorium. Wzmocniła swoje wpływy na wschodzie.
Równie ważnym krokiem było zawarcie z Zakonem Krzyżackim w 1343 roku. Polska odzyskała Kujawy i ziemię dobrzyńską. To były znaczące osiągnięcia w rywalizacji z Krzyżakami.
Innym wydarzeniem było zorganizowany przez Kazimierza Wielkiego w 1364 roku. Na spotkanie przybyło wielu europejskich władców. To pokazało, że Polska stała się ważnym graczem w regionie.
Kazimierzowi Wielkiemu nie udało się odzyskać Śląska i Pomorza. Ale jego aktywna polityka zagraniczna znacząco wzmocniła pozycję Polski. Jego sukcesy terytorialne i dyplomatyczne umocniły Królestwo Polskie w XIV wieku.
Kazimierz III Wielki przeprowadził wiele zmian w państwie polskim. Centralizował urząd kanclerski i skarb. Reforma salin wielickich uporządkowała monetę w kraju.
W czasie jego panowania miasta zaczęły rozwijać się. Lokowano około 70 nowych miast. Król wspierał rozwój rzemiosła, rolnictwa i handlu.
Kazimierz Wielki stworzył państwo stanowe. Wprowadził nowe prawo, które ujednoliciło prawo w całym kraju. Statuty Wiślicko-Piotrkowskie były ważnym krokiem w centralizacji państwa.
"Kazimierz Wielki zadbał o uporządkowanie i ujednolicenie prawa na obszarze państwa, publikując zbiory praw znanych jako Statuty Kazimierza Wielkiego."
Królem Kazimierzem III Wielkim była kodyfikacja prawa w Królestwie Polskim. W latach 1346-1360 wydał dwa zbiory ustaw. Znane jako statuty wiślicko-piotrkowskie, ujednolili prawo w całym kraju.
Statuty te wprowadziły ważne zmiany. Na przykład:
Dzięki kodyfikacji prawa polskiego oraz statutom wiślicko-piotrowskim, Kazimierz Wielki stworzył jednolite ramy prawne. To znacząco przyczyniło się do lepszej pracy państwa i wzmocnienia jego pozycji.
"Statuty Kazimierza Wielkiego były kamieniem milowym w procesie centralizacji władzy królewskiej i modernizacji Królestwa Polskiego."
Reformy prawne, połączone z innymi działaniami Kazimierza Wielkiego, znacząco wzmocniły Królestwo Polskie w XIV wieku. Jego prace w kodyfikacji prawa i ustanowieniu jednolitych ram prawnych na długo wpisały się w historię Polski.
W 1364 roku, za panowania Kazimierza III Wielkiego, powstała Akademia Krakowska. Była to pierwsza polska uczelnia wyższa. Choć król żył, instytucja ta jeszcze nie rozpoczęła działalności. Ale była początkiem rozwoju nauki i kultury w Polsce.
Była też ważnym krokiem dla pozycji Krakowa w Europie Środkowej. Kraków stał się ważnym ośrodkiem intelektualnym.
Powołanie Akademii Krakowskiej było odpowiedzią na potrzebę wykształconych prawników. Szczególnie kanonistów na przełomie XIV wieku. Wtedy znaczenie sądownictwa kościelnego rosło.
Kościół katolicki odgrywał dużą rolę w stosunkach międzynarodowych. Szczególnie w relacjach Polski z Zakonem Krzyżackim.
Założenie Akademii Krakowskiej w 1364 roku było odpowiedzią na braki ekspertów prawnych. Zmiany w krajobrazie religijnym Polski były też ważne. Aneksja ziem ruskich zmieniła Polskę w państwo wieloreligijne.
"Akademia Krakowska, pierwsza polska uczelnia wyższa, stała się fundamentem dla przyszłego rozwoju nauki i kultury w Polsce."
Kazimierz III Wielki przyniósł rozwój gospodarczy i urbanistyczny Polsce. Dbając o skarb państwa, wprowadził reformę monetarną. To przyspieszyło rozwój gospodarki kraju.
W ponad 70 miejscach zbudowano nowe zamki i mury obronne. To pokazuje, jak ważne były dla niego umocnienie obrony kraju. Budowa tych fortyfikacji była kluczowa dla urbanizacji pod rządami Kazimierza.
"Król dbał o zasobność skarbu państwa i przeprowadził reformę monetarną. Okres jego rządów to czas rozkwitu kultury gotyckiej w Polsce, co przyczyniło się do przekształcenia kraju z 'drewnianego w murowany'."
Kazimierz III szczególnie troszczył się o rozwój miast. Przykładem jest Przedbórz, które otrzymało prawa miejskie między 1333 a 1370 rokiem. Wtedy miasto szybko się rozwijało, miało 130 domów i 64 hektary ziemi.
Pod rządami Kazimierza Wielkiego Polska przeżywała rozwój kultury gotyckiej. To przekształciło kraj z "drewnianego" w "murowany". Pokazuje to postęp urbanizacji i gospodarczy.
Kazimierz III Wielki, król Polski, był czterokrotnie żonaty. Jego małżeństwa były pełne problemów i kontrowersji. Pierwszą żoną była Aldona Anna Giedyminówna, z którą miał dwie córki - Elżbietę i Kunegundę.
Drugie małżeństwo z Adelajdą Heską było bezdzietne. To sprawiło, że związek stał się napięty. Trzecie małżeństwo, morganatyczne, z Krystyną Rokiczaną również nie przyniosło syna.
Ostatnią żoną była Jadwiga Żagańska. Nie udało się jej urodzić syna, choć miała trzy córki. Sukcesja tronu była dla Kazimierza wielkim wyzwaniem.
Kazimierz III Wielki miał liczne pozamałżeńskie związki. Jego życie prywatne było pełne problemów z płodnością i sporów. Pomimo córek, nie zdołał zapewnić ciągłości dynastii.
