2018
August III, z dynastii Wettynów, został królem Polski w 1734 roku. Wygrał elekcję, choć początkowo przegrał z Stanisławem Leszczyńskim. Panował do 1763 roku, wpływając na losy Rzeczpospolitej.
Jako elektor saski, Fryderyk August II, chciał zwiększyć władzę królewską w Polsce. Przeprowadzał reformy wojskowe, by używać polskich sił przeciwko Prusom.
August III miał trudności z opozycją szlachty, jak Potoccy i Czartoryscy. Ale przez długi czas miał wsparcie Rosji. Śmierć carycy Elżbiety Romanowej w 1762 roku zmieniła sytuację.
Wojna siedmioletnia osłabiła pozycję Augusta III. Nie udało mu się zdobyć Śląska i korony cesarskiej.
August III musiał uciec z Polski na początku 1763 roku. Zmarł krótko potem w Dreźnie. Jego panowanie pozostawił ślad w historii Polski, szczególnie jako patrona sztuk.
Fryderyk August III, znany jako August III, urodził się w 1696 roku w Dreźnie. Od dzieciństwa otrzymywał staranne wykształcenie. Nauczał go języki, historię, nauki ścisłe i jazdę konną. Wychowywała go jego babcia, Anna Zofia.
W 1711 roku, mając 15 lat, August III zaczął podróżować po Europie. W 1712 roku, w Bolonii, przeszedł na katolicyzm. To miało duże znaczenie dla jego przyszłej władzy w Polsce.
"Edukacja Augusta III była bardzo wszechstronna, obejmując nie tylko języki, ale również nauki ścisłe i humanistyczne. Te gruntowne przygotowanie z pewnością pomogło mu w późniejszym sprawowaniu władzy."
Podróże po Europie dały młodemu Wettynowi doświadczenie. Poznał dwory królewskie. Jego wykształcenie i konwersja na katolicyzm miały duży wpływ na jego przyszłość.
August III przeszedł na katolicyzm 27 listopada 1712 roku w Bolonii. To miało miejsce podczas jego edukacyjnej podróży. Jezuita Jan Baptysta Salerno, towarzyszący mu, odegrał kluczową rolę.
Tajemnica ta była strzeżona przez 5 lat. Miała to duże znaczenie dla sytuacji w Saksonii i relacji z innymi państwami protestanckimi. Konwersja Augusta III wzmacniała jego szanse na koronę polską.
„Konwersja Augusta III na katolicyzm była kluczowym krokiem w jego drodze do objęcia tronu Rzeczypospolitej Obojga Narodów" - stwierdza historyk Jan Baptysta Salerno.
Jezuita Salerno utrzymał tajemnicę konwersji Augusta III dzięki dyplomacji. Dzięki temu książę umocnił swoją pozycję w Europie. To zwiększyło jego szanse na polski tron, który ostatecznie zdobył w 1734 roku.
Konwersja Augusta III na katolicyzm miała duże znaczenie polityczne. Pozwoliła księciu umocnić swoją pozycję w Saksonii. Otworzyła też drogę do tronu Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
20 sierpnia 1719 roku w Wiedniu August III poślubił Marię Józefę Habsburg. Była to córka Józefa I, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ich ślub w Dreźnie był jednym z najwspanialszych barokowych wydarzeń w Europie, kosztując aż 4 miliony talarów. Para miała razem 14 dzieci, w tym przyszłego elektora Saksonii Fryderyka Krystiana.
Maria Józefa była niezwykle pobożną i ambitną kobietą. Jej religijne zaangażowanie i wysiłki na rzecz umocnienia katolicyzmu w Saksonii zostały docenione przez papieża Klemensa XII, który obdarzył ją Złotą Różą. Choć małżeństwo Augusta III i Marii Józefy nie przyniosło im upragnionej korony cesarskiej, to jednak było udanym związkiem, o czym świadczy liczne potomstwo pary.
Mimo że aspiracje Marii Józefy do sukcesji po Karolu VI nie powiodły się, to jej córki ostatecznie zasiadły na tronach w Bawarii i Neapolu. Królowa Marii Józefa aktywnie angażowała się również w politykę, co doprowadziło między innymi do upadku faworyta jej męża, Aleksandra Sulkowskiego.
"Małżeństwo Augusta III i Marii Józefy było nie tylko wspaniałym barokowym wydarzeniem, ale także symbolem dynastycznych ambicji i religijnego zaangażowania tej pary."
August III został wybrany królem Polski 5 października 1733 roku. Dzięki wsparciu Rosji i Austrii. Jego elekcja spowodowała wojnę o sukcesję polską. Koronacja odbyła się 17 stycznia 1734 roku w katedrze na Wawelu.
Panowanie Augusta III było związane z silnym sojuszem z Rosją. Chciał też wzmocnić władzę królewską w Polsce. Często przebywał poza granicami, na przykład w Dreźnie.
Jego rządy były czasem stabilności. Ale także czasem głębokich zmian cywilizacyjnych.
"Panowanie Augusta III było czasem stabilności, ale także głębokich zmian cywilizacyjnych w Rzeczypospolitej."
Pomimo częstych wyjazdów, August III starał się umacniać swoją pozycję. Jego rządy były zależne od Rosji. Rosja wspierała elekcję króla i chciała zachować dominację w Polsce.
W tym czasie Rzeczpospolita miała problemy gospodarcze i społeczne. Ale też następowały ważne zmiany modernizacyjne.
Wybór Augusta III na króla Polski w 1733 roku był kontrowersyjny. Wcześniej wybrano Stanisława Leszczyńskiego. To spowodowało wojnę o sukcesję w latach 1733-1735.
Stronnictwo Leszczyńskiego nie było zadowolone z wyboru Augusta III. Zawiązało konfederację dzikowską, by walczyć o tron. Walki były krwawe, pomiędzy stronnikami Augusta III a zwolennikami Leszczyńskiego.
"Wojna o sukcesję polską była zaciętą rywalizacją o tron Rzeczypospolitej pomiędzy Stanisławem Leszczyńskim a Augustem III Wettinem."
Walki trwały do 1736 roku. Wtedy Stanisław Leszczyński abdykował. August III umocnił swoją władzę jako król Polski. Wojna rozegrała się nie tylko w Polsce, ale też we Włoszech i Lotaryngii.
Konflikt ten pokazał słabość Rzeczypospolitej. Obce potęgi wspierały Augusta III i Stanisława Leszczyńskiego. Polska była areną walk między Rosją, Saksonią, Francją i innymi państwami. Wojna o sukcesję była jednym z objawów kryzysu w Polsce w XVIII wieku.
Pod rządami króla Augusta III, Rzeczpospolita Obojga Narodów miała sojusz z Rosją. Król aktywnie walczył o Śląsk, który był przedmiotem sporu między Prusami a Austrią. W 1745 roku zawarł traktat warszawski przeciwko Prusom, by chronić Rzeczpospolitę.
Wojna siedmioletnia w 1756 roku nie przyniosła sukcesu Augusta III. Ostatecznie musiał on uznać zwierzchnictwo Prus nad Śląskiem. To było wielkim ciosem dla prestiżu Polski na arenie międzynarodowej.
Polityka zagraniczna Augusta III opierała się na sojuszu z Rosją i angażowaniu się w wojny o Śląsk, jednak nie przyniosła ona oczekiwanych korzyści dla Polski.
Pomimo niepowodzeń, August III dążył do utrzymania dobrych relacji z sąsiadami. Liczył na wsparcie w trudnej sytuacji wewnętrznej Rzeczypospolitej. Jego polityka zagraniczna była skomplikowana, odzwierciedlała trudną sytuację geopolityczną.
Choć polityka zagraniczna Augusta III nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, jego starania zasługują na uznanie. W obliczu licznych wyzwań, władca ten próbował wykorzystać istniejące sojusze i zawierać nowe porozumienia, by bronić interesów swojego kraju.
August III, król Polski i elektor Saksonii, był znany z luksusowego życia w Dreźnie. Wielki mecenas sztuki, znacząco poszerzył zbiory Galerii Drezdeńskiej. Wśród nich znalazła się słynna Madona Sykstyńska Rafaela.
Wspierał rozwój opery i muzyki. Jan Sebastian Bach poświęcił mu swoją Wielką Mszę h-moll. To dzieło jest uznawane za jedno z największych jego osiągnięć.
August III kochał sztukę i kulturę. Dzięki niemu Opera Drezdeńska zdobyła międzynarodową sławę. Wokół króla skupili się malarze, architekci i muzycy, tworząc wspaniały dwór.
"August III był jednym z najbardziej znanych mecenasów sztuki w Europie XVIII wieku. Jego pasja do sztuki i kultury wywarła ogromny wpływ na rozwój Drezna jako ważnego centrum artystycznego tamtej epoki."
Choć panowanie Augusta III w Polsce było trudne, jego mecenat artystyczny pozostał jego największym dziedzictwem. Dwór królewski w Dreźnie był wtedy jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych Europy.
Panowanie Augusta III w Polsce było trudne. Władza królewska była słaba. Często sejmy kończyły się, gdy ktoś użył liberum veto.
Królewicz rzadko był w Polsce. Drezno było jego głównym miejscem rządzenia. Jego polityka i brak zaangażowania pogorszyły sytuację w kraju.
Sejmy podczas panowania Augusta III były często nieudane. Jednak w 1736 roku sejm się udał. To było dzięki pomocy magnatów, jak Potoccy czy Czartoryscy.
Próby reform, jak te Stanisława Konarskiego, kończyły się porażkami. Słabość wewnętrzna Rzeczypospolitej i zależność od sąsiadów były widoczne. Polska traciła swoje znaczenie międzynarodowe.
